10. In de krant, roze dolfijnen, Halloween en meer

Ik was nog maar amper terug uit China of ik moest mijn kunstjes alweer laten zien, want ik had direct een tussentoets voor Chinese les. Het eerste gedeelte bestond uit een luistertoets, waarbij je moest opschrijven wat de docente oplas. Het is een stuk lastiger dan het klinkt doordat veel letters uit het Chinees compleet anders klinken dan we gewend zijn. Een R klinkt bijvoorbeeld als ‘djz’ en een Q klinkt als ‘tszj’ en bij veel letters is het bijna onmogelijk om het verschil te horen. Bovendien bestaat elke lettergreep in het Chinees uit een van de 5 verschillende tonen waarop het uitgesproken dient te worden en je moet dus naast goed spellen er ook voor zorgen dat je de juiste tonemarks op de juiste letters plaatst (daar is ook weer een zekere volgorde in, de O gaat voor de U etc.). Hierna was er een woordenlijst waarvan je de vertaling moest geven in zowel geschreven Chinees als in Chinese karakters en moest je enkele zinnen vertalen van Engels naar Chinees. Bij de laatste opdracht stonden er enkel Chinese karakters en moest je aangeven welke karakters je met elkaar moest combineren om een woord te vormen. Hoewel ik eerst onzeker was hoe goed het luistergedeelte was verlopen bleek ik 82% gescoord te hebben, wat een van de hoogste scores in de groep was en waarschijnlijk wel het cijfer A of toch minimaal A- oplevert. Tevreden dus en het werd die avond uiteraard ook gevierd in het café!

Hoewel we gemiddeld toch zeker drie keer per week naar de populaire uitgaansgebieden als Lan Kwai Fong en Wan Chai gaan waar zich vooral veel clubs en discotheken bevinden, is de maandagavond standaard gereserveerd voor de Billy Boozer. Alle studenten reppen hier dan ook over Monday Night, Billy Boozer Night! De Billy Boozer is eigenlijk niets speciaals, maar is een bar op 10 minuten loopafstand van de campus waar je gewoon kan zitten, praten, darten, je eigen iPod-muziek op de muziekinstallatie kan aansluiten en het bier is er relatief erg goedkoop (party beer heet het en het kost ca. 1,50 per stuk). Ze hebben er tientallen bekers met dobbelstenen en bijna altijd doen we er het spel Liar’s Dice in groepjes variërend van 4 tot 10 personen per spel en het verveelt nooit! Uiteraard is het hier in Hong Kong ook een drinkspel, dus je kan maar beter niet te vaak verliezen (of juist wel). Op de een of andere wijze is hier ook de traditie ontstaan dat je als westerse student niet op een normale manier bier behoort te bestellen, maar dat je naar de bar loopt en dan met een zo goed mogelijk nagebootst Hong Kong-accent richting de bar schreeuwt hoeveel bier je wilt: FIVE PARTY BEER!!!! Alle barmannen kennen ons inmiddels en spelen soms zelfs een paar potjes Liar’s Dice mee, dus die vinden het allemaal best.

Met een groepje studenten zijn we op een dag naar Yung Kee gegaan, geen normaal restaurant maar eentje met een Michelin-ster! Het staat bekend als een van de goedkoopste toprestaurants in de wereld, dus die kans konden we natuurlijk niet laten liggen. Uiteindelijk wel 8 verschillende gerechten gehad, de een nog heerlijker dan de ander, dus het was een groot succes! Hoewel niet iedereen er hetzelfde over dacht, want ik heb verschillende mensen moeten helpen om van hun eten af te komen. Geen enkel probleem, alleen maar beter!

Na het eten gingen we door naar het Mong Kok Stadium, want we hadden tickets gekocht voor een voetbalwedstrijd van het nationale team van Hong Kong tegen Maleisië! Voetbal is hier niet erg populair en het kostte geloof ik maar een euro of 5 om erheen te kunnen gaan. Het stadion was bovendien niet groter dan dat van een willekeurige eerstedivisie club bij ons, maar who cares! Hoewel het publiek ontzettend fel voor Hong Kong aan het juichen was (en wij uiteraard ook) verloren ze voor thuispubliek met 0-3 van Maleisië. Blijkbaar was het een lokale journalist opgevallen dat er op de tribune een heel blok jonge westerlingen zat en sprak ze iemand van ons aan. Ik had niet eens door waar het om ging omdat ik op een afstandje zat, maar het meisje dat werd aangesproken komt toevallig ook uit Rotterdam en kent mij dus riep ze dat ik er gauw bij moest komen voor een foto. Geen idee waarom op dit moment, maar ik ben de moeilijkste niet en poseer voor de foto. Wat blijkt? Een dag later stond ik groot met mijn foto in de Apple Daily, de #2 meest gelezen krant van Hong Kong, zowel op de homepage van hun website als op pagina 4 van de papieren krant! Het aantal handtekeningen dat ik sindsdien heb mogen uitdelen valt nog een beetje tegen (om en nabij 0), maar ik denk dat ik me nu officieel een BHK’er mag noemen!

Op zaterdag hadden we tickets gekocht in de voorverkoop voor een feest met enkele topdj’s dat werd georganiseerd in de Ozone Sky Bar, een nachtclub die wordt gerund door het Ritz-Carlton hotel in ICC-tower en het is de hoogste nachtclub ter wereld! De club, omringd door veel glas zodat je een verbluffend uitzicht hebt, bevindt zich op de 118e verdieping en daarmee stond je de hele nacht te dansen op circa 470 meter boven de vaste grond! Ik heb geen idee hoe te beschrijven hoe exclusief deze club er van binnen uitzag, maar het was machtig mooi. Hoogtepunt was natuurlijk dat je constant uitzicht had over compleet nachtelijk Hong Kong, wat een onovertroffen mooie skyline is. Bovendien toch wel een geinig idee dat je op dat moment kan zeggen dat er niemand in de wereld op grotere hoogte aan het feesten is.

Maandag was het uiteraard weer Billy Boozer Night, om vanuit de BB nog een electroparty mee te pikken in Lan Kwai Fong. Meestal doen we rustig aan op de maandag omdat er dan nog genoeg stapkansen over zijn in de week, maar deze maandag was het bijna ochtend toen we terugkwamen.. Op woensdag gingen we eindelijk naar de Happy Valley Horse Racing zoals het hier heet! Paardenracen is bij de lokale bevolking zo ongeveer de meest populaire uitgaansgelegenheid en ik wilde er al erg lang naartoe, maar het is alleen op woensdagavonden en bijna al mijn vrienden hadden de afgelopen weken college op die avond. Vandaag was het echter anders!

Het is een vrij grote renbaan, je kan hem niet eens in zijn volledigheid zien vanaf de tribune, met aan één zijde van de renbaan een gigantische tribune en aan de andere zijde van de renbaan geen tribune maar een stukje skyline van Hong Kong (de renbaan is op Hong Kong Island, niet enorm ver van het centrum af). Rondom de renbaan zijn allerlei (Duitse, dus met bratwurst en sauerkraut en dat smaakte goed!) eettentjes en wordt er van alles georganiseerd. Sowieso was het vrij Duits, want er was ook een Duitse schlagerband van stal gehaald om tussen de races door te spelen. Er een spel dat je met een hamer op een plateau moest slaan waarna er iets omhoog schiet en je de bel moet proberen te raken. Als huisbuffel moest ik het natuurlijk proberen en ik was vol vertrouwen, maar het bleek echt onmogelijk en ik kwam na enkele pogingen slechts tot 50 (100 is de jackpot). Ook probeerden we een aantal keer een soort jeu de boules spel, maar dan met bierglazen. Pascal, onze Fransman, was er niet geheel toevallig erg succesvol in en won 2 bier voor ons allen. Waar het echter vooral om ging was de bierdrinkwedstrijd van vanavond! Tot 21:45 uur kon je met een tijdsmeter aan de kwalificaties meedoen en na die tijd zouden de 5 snelsten tegen elkaar strijden op een podium, terwijl duizenden mensen dan naar je kijken. Benjamin en Pascal zaten ruim boven de 10 seconden en Phillip op 7. Ik deed ook mee aan de singles kwalificaties en dronk een halve liter ook in 7 seconden, maar er waren mensen die het zelfs binnen 4 seconden konden dus ik was volstrekt kansloos. Loïc, een goede vriend van ons uit België met wie we hier veel stappen, deed het ook in 4 seconden en ging naar de finale (in de finale werd hij uiteindelijk 2e met 3.7 seconden en won daar 300 Hong Kong dollar mee, terwijl wij allemaal vooraan stonden om hem naar het het goud te schreeuwen). Phillip en ik deden samen mee aan de teamcompetitie en kwamen tot een kleine 15 seconden. Het was de 3e tijd en het leek dus ruim genoeg, maar toen we later terugkwamen bleek dat in het laatste kwartier verscheidene mensen onder ons door waren gegaan dus haalden we hierin de finale ook niet. Maar who cares, het was wel leuk! Natuurlijk ook nog op wat paarden gewed, maar dat was verder niet erg succesvol. Phillip wel (zie filmpje), zijn paard won en daarmee won hij een mooie som geld! Na afloop gingen we met een grote groep studenten door naar de buurt Wan Chai om daar de rest van de nacht te stappen.

Donderdag gingen wij (Pascal, Benjamin, twee Zweden en ik) bbq’en bij Alberto, Christina en Constanza, een paar Italiaanse vrienden en medestudenten van ons die jammer genoeg waren uitgeloot voor een plekje op de campus en dus zelf een appartement moesten zoeken. Ik was enorm onder de indruk van hun plek, want de flat was ontzettend luxueus, had een zwembad en een schitterend uitzicht over Hong Kong vanaf hun balkon. Maar goed, ze betalen dan ook elk 700 euro per maand voor een vrij klein appartement. De Italianen stonden erop om zelf al het eten te bereiden dus we hoefden niets te doen behalve te eten en te drinken (enige afspraak was dat wij voor de drank zouden zorgen). Bleek een goede deal, want die Italianen weten wel hoe ze met vlees om moeten gaan! Ook het geroosterde stokbrood met tomaat is natuurlijk heerlijk. Op de terugweg schrok ik, want het drong opeens tot me door dat ik deze avond van 20:30 t/m 22:20 uur een werkcollege moest volgen maar dat compleet was vergeten. Er geldt een aanwezigheidsverplichting van minimaal 70% en daar kon ik nu niet meer aan voldoen, waardoor ik het vak nu automatisch zou falen en ik dus niet meer genoeg punten mee zou kunnen nemen uit Hong Kong (wat tot studievertraging leidt). De ochtend erop direct de (Koreaanse) professor op zijn kantoor bezocht en gewoon eerlijk verteld wat er was gebeurd. Gelukkig deed hij er niet te moeilijk over en mocht ik het werkcollege inhalen op de maandag erop, opgelost dus!

Hoewel ik bijna nooit over de studie schrijf (niet direct het meest spectaculaire onderwerp) gaat het goed en heb ik tot nu toe alleen maar goede cijfers. Dat is ook wel nodig, want komende maand barst van het werk met 2 tussentoetsen, 3 onderzoekspapers, 3 debatten, 3 presentaties en 5 eindtentamens (begin december). Meestal maak ik gebruik van een gezamenlijke computerruimte in mijn woonflat of studeer ik in de gigantische bibliotheek van de universiteit; dit zijn de enige twee locaties waar ik me kan concentreren en in een lekker tempo door kan studeren. Van de lokale studenten had ik hoge verwachtingen toen ik in Hong Kong kwam, omdat je altijd ranglijstjes ziet waaruit blijkt dat ze bijvoorbeeld ’s werelds best presterende scholieren hebben in wiskunde en taal. Ik vind ze over het algemeen echter maar een stelletje prutsers en ze vallen me enorm tegen. Alles wat ze moeten doen bereiden ze tot in de puntjes voor en ze stoppen echt ontzettend veel tijd in het voorbereiden van tentamens. Echter is het compleet onmogelijk voor ze om te improviseren of antwoord te geven op een vraag als ze niet de tijd hebben gehad om het uitgebreid voor te bereiden.

Bij Contemporary International Politics of the Asia Pacific moeten we bijvoorbeeld debatteren en de lokale studenten lezen dan gewoon om en om hun papiertjes voor zonder enige interactie. Als je een kritische vraag op ze afstookt beginnen ze te lachen en kijken ze allemaal elkaar aan, hopend dat iemand anders antwoord geeft. Ik wist niet wat ik zag, denkend aan de debatten op mijn universiteit waarbij we elkaar bijna letterlijk verscheuren en waar toch op zijn minst van je verwacht wordt dat je het uit je hoofd doet. Bij een ander vak (Energy, Environment, and the Future) stelt de Indiase professor ontzettend veel vragen aan de studenten tijdens het werkcollege en verlangt hij van ons dat we constant met onze eigen ideeën komen. Alle Europeanen en Amerikanen (we zitten allemaal bij elkaar, omdat de Chinese studenten ook alleen maar bij elkaar willen zitten) komen constant met lange betogen en participeren in de groepsdiscussie, maar alle lokale studenten houden zich stil. Op een gegeven moment stond de professor recht tegenover ons en was het enkel een gesprek tussen hem en ons, zonder dat de Aziaten er ook maar op enige wijze bij betrokken werden. Meerdere keren richt de professor zich direct tot de Aziatische studenten, hamert er nog eens op dat participatie 10% van je cijfer is en vraagt of iemand nog een idee heeft over het concept dat net besproken is. Wat gebeurt er? De studenten kijken allemaal naar beneden en lachen een beetje schaapachtig, nog steeds niemand die reageert. Echt vrij gênant. Bij groepswerk hoef je ook niets van ze te verwachten, ze wachten tot je de leiding neemt en volgen alleen maar. Zo kregen we tijdens een hoorcollege Chinese Society in Transition 5 minuten om met de personen die toevallig om je heen zaten een mening te vormen over wat de gevolgen waren van de slachting op het Tianananmen plein in 1989 op de hedendaagse Chinese politiek. Niemand zei wat dus nam ik maar de leiding, beargumenteerde mijn mening terwijl zij wat knikten en vroeg de anderen wat hun ideeën waren. Niemand reageerde op één persoon na, die zei dat ze er net zo over dacht. Waardeloos, gelukkig zijn alle tentamens individueel en heb ik enkel Amerikanen en Europeanen in mijn debat- en presentatieteams.

Vrijdag, zaterdag en (het grootste gedeelte van de) zondag heb ik alleen maar in de bibliotheek gezeten omdat ik een onderzoekspaper moest schrijven en de deadline zondagavond middernacht was, terwijl ik nog moest beginnen. Op vrijdag veel relevante boeken in de bieb weten te vinden alsmede veel wetenschappelijke artikelen in de universiteitsdatabase en daarmee aan de slag gegaan. Ik kon kiezen uit 4 onderwerpen en koos uiteindelijk een die enigszins gerelateerd is aan mijn eigen studie (What aspects are important for China to achieve sustainable economic growth?). Hoewel ik door mijn late begin te weinig tijd heb genomen om écht de diepte in te gaan (hoewel dat sowieso lastig is met een afgesproken maximum van slechts 3000 woorden voor de paper) en de afwerking dus niet erg zorgvuldig was (zag later dat er best wel wat kleine taalfoutjes inzaten die ik ’s avonds om 11 uur toen ik helemaal klaar was met die paper echt niet meer zag), wist ik voor middernacht wel de paper af te ronden op een niveau dat genoeg moet zijn voor een prima cijfer. Wel was het leuk om bij een politiek vak toch nog een beetje over economie te mogen schrijven, ook al kan je dan uiteraard geen economie ‘doen’ (economisch modelleren of empirisch economisch onderzoek verrichten).

Afgelopen zondag moest ik er erg vroeg uit want we hadden een boottour geboekt om de roze dolfijnen te zien! De meeste mensen geloven me niet als ik zeg dat de dolfijnen hier roze zijn, zelfs de studenten in Hong Kong zelf niet, maar toch is het echt zo. En ze zijn niet een tikje rozig, nee ze zijn echt roze als kauwgom! Het weer was perfect voor een boottochtje, want het was een graadje of 28 met zon en wind. De boot ging van Lantau Island naar Central en in dat water leven er naar schatting nog ca. 70 roze dolfijnen. Bij geboorte zijn ze grijs, maar al snel zijn ze zo roze als maar kan en wetenschappers hebben geen idee waarom. Op de boot hadden we best een tof uitzicht over het vliegveld, aangezien dat zich op Lantau Island bevindt en je dus alle landingsbanen kon zien en de vliegtuigen constant boven ons hoofd opstegen. Wat moeten die luchtverkeersleiders een fantastisch beroep hebben! Het duurde niet lang of mensen op de boot begonnen te roepen dat ze wat zagen en ja hoor: daar zwommen twee dolfijnen, helemaal roze! Ze zwommen naast elkaar en elke paar seconden kwamen ze boven het water uit. Op een gegeven moment zagen we zelfs een dolfijn die zo ver boven het water uitsprong dat die heel even volledig in de lucht hing. Het grootste gedeelte van de tijd waren de dolfijnen op een dusdanige afstand dat je geen details kon zien, maar heel af en toe zwom er een recht naast de boot en het is echt ontzettend grappig om zo’n roze dolfijn recht naast je te zien! Op de terugweg met Benjamin nog even geluncht in een dumpling restaurant in Mong Kok en toen gauw weer verder geschreven aan de paper die ik die avond moest inleveren.

Dinsdag had ik weer een tussentoets voor Chinees en gelukkig ging dat weer prima. Aangezien we de komende tijd niet veel buiten Hong Kong en Macau zullen reizen en de meeste grote attracties van Hong Kong inmiddels kennen, hebben we besloten om nu wat vaker de stad in te gaan en nieuwe buurten te bekijken die we nog niet kennen om zo de stad écht in detail te leren kennen! Dit omdat Hong Kong zo ontzettend veelzijdig is dat elke nieuwe buurt waar je komt er echt weer compleet anders uitziet dan wat je gewend bent en de stad blijft me maar verbazen in positieve zin! Zo gingen we dinsdagmiddag naar de Kowloon Walled City, waar ik nog nooit van gehoord had. Dit was een door de Triads (Chinese maffia) gecontroleerd ommuurd stadje midden in Hong Kong waar wel 33.000 mensen leefden op slechts 30.000 vierkante meter, waarmee het een van de meest dichtbevolkte gebieden uit de wereldgeschiedenis was en 10x dichtbevolkter dat wat momenteel het meest dichtbevolkte gebied ter wereld is (Mong Kok, een wijk die toevallig ook in Hong Kong ligt). Tegenwoordig is de stad gesloopt en ligt er nu een park, maar een gedeelte van de muur staat er nog.

Hierna gingen we naar Lok Fu op zoek naar de locatie waar vroeger het vliegveld van Hong Kong lag. Kai Tak International Airport, zoals het heette totdat het in 1998 gesloopt werd omdat Hong Kong toen een nieuw vliegveld geopend had, bevond zich midden in de stad midden tussen hoge skyscrapers en stond altijd bekend als zo ongeveer het gevaarlijkste vliegveld ter wereld (dit is ook de reden dat ze in 1998 een nieuw vliegveld hadden). Het is ongelooflijk dat dit heeft kunnen bestaan als je weet dat nog geen 14 jaar geleden de piloten letterlijk TUSSEN de gebouwen door moesten vliegen en in de laatste paar honderd meter voor aankomst nog een flinke bocht in de lucht moeten maken om te kunnen landen op dit vliegveld (om deze reden mochten ook enkel piloten die 'Hong Kong-gecertificeerd' waren om dit vliegveld landen). Überhaupt gek dat een vliegveld midden in een stad ligt in plaats van erbuiten. Wie hierdoor net zo verblufd is als ik raad ik het volgende filmpje met beelden van dit vliegveld aan, waarin je duidelijk ziet wat voor zieke locatie dit internationale vliegveld had en welk gevaar het bij elk van de dagelijks duizenden vluchten weer opleverde: http://youtu.be/3PCOcyt7BPI (in het begin enkele gevaarlijke manoeuvres en vanaf 2:34 enkele nogal indrukwekkende beelden van vliegtuigen die vlak langs woongebouwen razen). We vonden de locatie en zagen dat er een oud afgesloten stuk snelweg naartoe leidt, dus zijn we daar over de blokkade heen geklommen en over de verlaten snelweg richting het oude vliegveld gelopen. Was met afstand het grootste open en onbebouwde stuk dat ik vooralsnog in de stad Hong Kong heb gezien, erg cool!

Woensdag was het Halloween en dat is nogal een dingetje hier, het is zelfs de drukste stapnacht in Lan Kwai Fong van het hele jaar. Wij hadden dus ook een outfit nodig! Al gauw vonden we wat goedkope lelijke dingen: Pascal ging als Mexicaan, Phillip als Dracula en ik als de man met de zeis (Benjamin was er niet, want hij is momenteel 10 dagen in Vietnam). Die avond hadden we eerst een klein buitenfeestje met veel andere uitwisselingsstudenten en daar bleek dat sommige mensen zelfs een slechtere outfit hadden dan ik! Desondanks wilde de een na de andere met me op de foto, dus blijkbaar heb ik toch iéts goed gedaan. We hadden tickets gekocht voor Volar, een club in LKF, maar het was nog best lastig om binnen te komen aangezien de politie alles had afgezet i.v.m. de verwachte drukte en veel mensen niet naar binnen lieten. Nadat we de agent wat geld toestopten was het opeens geen probleem meer, dus waren we eindelijk los! Vervolgens een hele toffe nacht gehad, ook al was het nogal heet om de hele nacht te dansen in zo’n gewaad en een masker. Was echt heel grappig om zelf te feesten met je zeis in de lucht, terwijl je om je heen allerlei zombies, weerwolven en Spiderman ziet… Afgelopen donderdag, vrijdag en zaterdag zijn we ook tot het ochtendgloren op stap geweest op verschillende locaties en in plaats van in detail te treden houd ik het er maar op dat het elke keer weer fantastisch was!

Vandaag (zondag) lekker rustig aangedaan en wat uitgewaaid aan zee. Staat immers een drukke week voor de boeg met veel studieverplichtingen, feestjes en een dagje Macau waarbij we naar een UFC-wedstrijd gaan (pas de tweede keer ooit dat ze UFC in China organiseren). Belooft weer een goede tijd te worden dus! Zelfs het weer werkt mee. De dagen van 35-38 graden waren gelukkig al lang voorbij, maar de afgelopen weken was het toch nog elke dag wel rond de 30 graden. Sinds afgelopen week lijkt het nu echter toch wel permanent iets af te koelen en is het slechts een graadje of 25 en het ziet ernaar uit dat het binnenkort warmer noch kouder zal worden en dat is echt perfect, zo mag het van mij altijd wel blijven!

Filmpje bierwedstrijd: http://youtu.be/CWgQ270RL1w
Filmpje horse racing: http://youtu.be/C-D4qNfVdDU (al die hoge geluiden die je aan het einde hoort zijn overigens allemaal afkomstig van Phillip, die hier een flinke som geld won!)

Alle foto's: http://matthijshongkong.waarbenjij.nu/fotoboek/reisverslag/small/4414802/10-in-de-krant-roze-dolfijnen-halloween-en-meer