11b. November Part II: Taipei, Taiwan
Door: Matthijs
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
04 December 2012 | Taiwan, Taipei
Taipei – Woensdag
Mooi op tijd heb ik vandaag mijn paper ingeleverd en nu is het tijd om naar Taipei te gaan! Gauw mijn koffer ingepakt en rond een uurtje of 8 ontmoette ik Pascal, Phillip, Pieter en Benjamin om met zijn vijven de bus naar het vliegveld te pakken. Phillip had zijn huiswerk goed gedaan en bleek al een tas vol bier bij zich te hebben voor de busrit. Iedereen is enthousiast natuurlijk om met zijn vijven flink veel lol te gaan hebben in Taipei, dus de sfeer zit er goed in! Het is een zeer rustige en korte vlucht, niet eens lang genoeg om de film The Simpsons af te zien in het vliegtuig. Maar goed dan zijn we wel eindelijk in Taipei!
Taipei is de hoofdstad van Taiwan, een eiland dat ten zuidoosten van de Chinese kust ligt, ongeveer even groot als Nederland is en ruim 23 miljoen inwoners heeft. Maar Taiwan is nog best wel een apart geval. Ze zien zich zelf als een land en hebben in die hoedanigheid ook een zetel bij enkele internationale organisaties, maar bijna geen enkel land in de wereld erkent Taiwan ook wettelijk als ‘een land’, ook Nederland niet! Slechts enkele piepkleine landen in Afrika en Midden-Amerika erkennen Taiwan (in ruil voor economische steun waarschijnlijk) en het enige Europese land dat Taiwan erkent is Vaticaanstad. Dit is omdat China Taiwan als een afvallige provincie beschouwt die zo snel mogelijk weer onderdeel van China moet worden en als een land Taiwan erkent houdt dat in dat China JOUW land direct niet langer erkent. Wij als Nederlanders hebben dus weinig andere keus dan om te doen alsof Taiwan geen land is, want het zou inhouden dat onze relatie met China direct compleet verpest is. Waar China officieel de ‘Volksrepubliek China’ heet, is de officiële naam van Taiwan de ‘Republiek China’. De regering van Taiwan vindt namelijk dat Taipei eigenlijk de hoofdstad is van héél China (alleen noemen ze China in Taiwan dan de Republiek China i.p.v. Volksrepubliek) en dat niet zijzélf een afvallige provincie zijn, maar dat China afvallig is en weer terug moet komen bij de Republiek China om bestuurd te worden vanuit Taipei i.p.v. Peking. Dit is allemaal het gevolg van de burgeroorlog die in China woedde in 1949 tussen de Chinese Communistische Partij (Mao Zedong) en de Chinese Nationalistenpartij (KMT), die over China heerste tot die tijd. De KMT verloor echter en trok zich terug in Taipei waarna Mao Zedong in Peking de Volksrepubliek China uitriep. Tot de dag van vandaag heeft de KMT nog de leiding over Taiwan en zien ze zichzelf nog steeds als de leiders van heel China. Dit is ook een mooi experiment waaruit maar weer eens blijkt dat communisme niet werkt. Waar China met haar communistische leiders nog straatarm is, heeft Taiwan zicht ontwikkelt tot een van de rijkere landen in de wereld en is het gemiddelde inkomen per persoon hier bijvoorbeeld hoger dan in Duitsland of Denemarken. Taipei, de hoofdstad, is naar Aziatische begrippen een relatief kleine stad met 7 miljoen inwoners. Interessant feitje is dat Taiwan in de 18e eeuw gedeeltelijk gekoloniseerd werd door Nederland.
Als we arriveren op Taiwan Taoyuan International Airport is het al nacht, maar gelukkig zijn er genoeg taxibusjes om ons naar ons hotel te brengen. Daar aangekomen is de straat zo goed als donker en de deur van het hotel zit op slot, ook reageert er niemand op de deurbel. Hmm, zal het wel een 24/7 hotel zijn..? Op de deur staan twee telefoonnummers. Op het eerste reageert niemand, maar bij de tweede neemt gelukkig iemand op en een kwartiertje later komt de hotelbaas (een dikke kalende zwetende Mexicaan) eraan rijden met een scooter om de deur voor ons te openen en ons de kamer te laten zien. Een lobby is er niet in de stinkende gang, want hij blijkt gewoon een paar hotelkamers te verhuren in wat verder een soort kantoorgebouw is. De kamer blijkt echter prima! Het is klein, maar er zijn 3 stapelbedden (jammer genoeg wel tekort voor ons lange westerlingen), een prima badkamertje, een computer met internet, airconditioning en zelfs een grote koelkast! Die koelkast was voor de ‘cerveza’, zei de dikke Mexicaan met een bulderende lach. We kregen een sleutel van onze kamerdeur en van de voordeur van het hotel, zodat we vanaf nu ook ’s nachts gewoon naar binnen zouden kunnen. Het hotel staat pal naast een metrostation dat een directe verbinding met het centrum heeft (ca. 10 minuten) en we betalen slechts 10 euro per persoon per nacht, perfect!
Om 8 uur ’s avonds Nederlandse tijd wordt vandaag Nederland vs. Duitsland gevoetbald in de Amsterdam ArenA (dus om 03:00 uur ’s nachts Taiwanese tijd) en aangezien we zowel twee Nederlanders als twee Duitsers bij ons hadden wilden we die wedstrijd natuurlijk zien! We zochten op de computer enkele sportcafé’s in Taipei op en noteerden de Chinese adressen. We namen een taxi (elke keer weer een ramp aangezien de Taiwanese taxi’s vrij klein zijn en officieel maar 4 personen mee mogen nemen, terwijl wij steeds met 5 achterin elkaar zaten te verdrukken) en gingen van adres naar adres, maar elk sportcafé bleek al gesloten, dus namen we de taxi maar weer terug naar het hotel. We besloten deze taxirit maar te beschouwen als een iets te prijzige siteseeing tour door Taipei! We haalden wat bier bij een van de honderden nachtwinkels hier (je struikelt er hier werkelijk over, hoewel de meeste clubs hier relatief vroeg sluiten beschikt elke straat over minimaal drie of vier nachtwinkels) en zoeken een livestream van de wedstrijd op internet in onze hotelkamer. Tegen die tijd is het al 4 uur ’s nachts, dus we kunnen alleen de tweede helft nog zien. Bleek een enorm saaie 0-0 pot die de moeite niet waard was, maar we hadden tenminste wel een hoop lol.
Taipei – Donderdag
Na redelijk laat uit bed te komen nemen we de metro richting het centrum, om onderweg in een Frans lunchcafé met allerlei verschillende heerlijke verse broden te ontbijten. Door het centrum lopend valt het me op hoe anders Taipei is dan ik had verwacht. Bij alle gigantische Aziatische metropolen die ik heb gezien is Taipei echt de rust zelve. De verkeersdichtheid is hier lager dan in bijvoorbeeld Rotterdam, er lopen relatief weinig mensen op de stoep, er is veel groen, veel open ruimte tussen alle gebouwen in (vaak inclusief park) en op eentje na zijn er hier eigenlijk niet echt wolkenkrabbers. Had hier niet op gerekend, maar het is wel een relaxte afwisseling! We lopen richting de Taipei 101. We weten niet precies waar die is, maar hij laat zich gemakkelijk vinden daar het het #2 hoogste gebouw in de wereld is en de hoogste van Azië (de absolute koploper staat nog altijd in Dubai). Maar liefst 509 meter hoog, nog net weer enkele tientallen meters hoger dan al het hoogtegeweld dat ik eerder al in Hong Kong en Sjanghai zag! De toren is letterlijk omringd door de wolken en ziet er zowel indrukwekkend als onwerkelijk hoog uit als je ernaast staat en meer dan een halve kilometer omhoog kijkt. Uiteraard zijn we nieuwsgierig naar het uitzicht dus kopen we een ticket om naar boven te gaan! De lift naar boven staat in het Guinness Book of World Records vermeld als ‘s werelds snelste lift en dat geloofde ik direct, want met meer dan 60 km/h ging ik in kortere tijd 100 verdiepingen omhoog dan het in mijn woonflat in Hong Kong duurt om op de zesde verdieping uit te komen. Gelukkig niet echt last van suisende oren!
We stappen uit de lift in het observatiedek en vanaf hier kan je over de hele stad uitkijken. Nu is het helemaal duidelijk te zien dat het echt een compleet andere stad is dan de gemiddelde Aziatische metropool, want Taipei heeft totaal geen skyline en alle gebouwen op de Taipei 101 na zijn echt relatief laag. Overal waar je kijkt zie je open ruimtes, parken en ook de groen begroeide bergen die de stad op sommige plekken doorkruisen. Het was een heel vet uitzicht, maar hoewel mijn vrienden het ook een móói uitzicht vonden, vond ik Taipei vanaf hier eigenlijk maar een redelijk lelijke stad met overal vieze out uitziende gebouwen. Als je vanaf hier naar het midden van de toren loopt zie je een gigantische bal hangen, de ‘main tuned mass demper’. De bal, helemaal in goudkleur gespoten, weegt maar liefst 660 ton en beweegt om bewegingen in het gebouw zelf zoveel mogelijk te voorkomen als het bijvoorbeeld hard waait of er een aardbeving is. Het helpt blijkbaar aardig goed, want er wordt vermeld dat de bal de bewegingen van het gebouw zelf bovenin met wel 40% reduceert. We gaan nog een verdieping hoger, omdat je daar ook naar buiten kan lopen. Als je om je heen kijkt zie je dat je letterlijk in de wolken staat (dat was best uniek!) en echt overdreven warm is het hier ook niet.
Na ons bezoek aan de Taipei 101 gaan we naar de National Sun Yat-sen Memorial Hall, een geschiedenismuseum van Taiwan die zich vooral focust op het leven van Sun Yat-sen, de stichter van Taiwan. Na afloop zijn we goed hongerig en als we opeens het logo van Vapiano zien (Italiaans restaurantketen die altijd goed is) scoren we gauw wat pizza’s en pasta. Wat verder opvalt als je door de stad loopt is dat je hier totaal geen armoede ziet, iets wat in Sjanghai en Peking bijvoorbeeld echt vrij prominent aanwezig was en waar je zelfs in het ontzettend rijke Hong Kong niet aan ontkomt.
Na het eten keren we terug naar het hotel om in de 7/11 naast het hotel (heel klein winkeltje die je overal in Azië ziet) een goedkope voorraad bier te scoren en zodat iedereen even kan douchen en omkleden. We drinken wat in voor het stappen, draaien wat muziek via de computer en hebben een goede tijd! Dan is het natuurlijk toch tijd om nachtelijk Taipei onveilig te maken! We nemen een taxi naar het enige belangrijke, maar wel vrij grote en populaire centraal gelegen uitgaansgebied dat Taipei rijk is. Bij de club die we zouden bezoeken blijken we ineens niet naar binnen te mogen, omdat ze hier echt ontzettend strikt zijn wat betreft paspoortcontrole en we allemaal geen paspoort op zak hadden. We moesten onze plannen dus aanpassen en hebben er maar een kroegentocht van gemaakt! Ook helemaal niet verkeerd en na een nacht met veel lol keren we om 5 uur weer terug naar ons hotel.
Taipei – Vrijdag
Rond een uurtje of 1 in de middag komt iedereen uit bed, wordt er zo vlug mogelijk een voor een gedouchd en verlaten we het hotel. We nemen de metro naar het Beitou district in het noordwesten van de stad en hebben daar een heerlijk Chinees ontbijt in een lokaal eetcafé’tje. Vanaf daar nemen we de bus naar het National Palace Museum, een museum met zo ongeveer ‘s werelds grootste collectie Chinese kunst en artefacten en behandelt 8000 jaar Chinese geschiedenis. Kostte echt niets (omgerekend 1 euro) en het was erg tof! Na afloop checken we nog even het park rondom het museum en nemen we de bus terug, om naar de Shilin Night Market te gaan. Deze markt is schat ik ca. een kilometer lang, begint altijd in de avond om tegen het einde van de nacht te eindigen, wordt druk bezocht en je kan er alles krijgen op het gebied van eten, kleding, antiek etc. We hebben gegrillde octopus (het hele beest) geprobeerd (te taai naar mijn smaak), varkensnek (erg lekker maar behoorlijk vet) en kippenvoeten (het kraakbeen dus, doe ik nooit weer). Na afloop van de erg gezellige markt dus nog maar even naar een restaurant gegaan, waar ik een heerlijk gerecht had bestaand uit noodels met groente, rundvlees en garnalen en uiteraard enkele biertjes.
Hierna begint hetzelfde ritueel als gisteravond weer: we keren terug naar het hotel om om te kleden, wat in te drinken en vooral veel lol te hebben voordat we op stap gegaan. Dit keer hadden we allemaal een kopie van ons paspoort bij ons dus entree zou geen probleem meer mogen vormen! We nemen een taxi naar ‘Party World’, een groot gebouw dat volledig gevuld is met karaokeruimtes. We krijgen onze eigen kamer, waar een televisie met geluidsspeakers staat, een tafel met banken eromheen, uiteraard enkele microfoons en een computer om nummers uit te zoeken en er is zelfs een badkamer met toilet bij! Ook stonden er al enkele flessen vodka op ons te wachten op de tafel. We hadden allemaal zo onze twijfels of het wel leuk zou zijn om karaoke te doen met zijn vijven in plaats van in een grote karaokebar, maar het bleek echt verschrikkelijk leuk! Iedereen heeft meerdere nummers gezongen, voornamelijk lekker foute en slechte meezingers en we hadden echt de grootste lol! Hierna nemen we een taxi naar het main uitgaansgebied waar we een nachtclub binnengaan. Hier hele goede uren gehad waarna we nog even naar een loungebar gaan. Pascal lijkt er inmiddels (het is 5 uur) wel een beetje klaar mee te zijn, want in deze bar valt hij in slaap ondanks de luide muziek. Pech voor hem, want we ontmoeten hier enkele mensen met wie we een taxi nemen naar een 24/7 open karaokebar! Als we ook hier enkele drankjes hebben weggewerkt en meerdere nummers hebben gezongen, maar dit keer voor een groot publiek, kan Pascal eindelijk naar zijn bed want we keren met zijn allen terug naar het hotel. Het is inmiddels lang en breed ochtend, dus niemand vindt het erg om te kunnen slapen.
Taipei – Zaterdag
We hebben onze wekkers gezet om 1 uur ’s middags om naar de hot springs te kunnen. Dat klinkt laat, maar daarmee hebben we echt een korte ‘nacht’rust gehad dus niet iedereen voelt zich even lekker. Gelukkig voel ik me na een vlugge douche eigenlijk totaal niet moe, maar juist helemaal prima. Eenmaal buiten het hotel blijkt het jammer genoeg te regenen. Na een goed ontbijt in een lunchcafé vlakbij ons hotel nemen de metro richting het noord-westelijke gedeelte van Taipei. Het water wordt hier verhit door vulkanische activiteit in Taiwan, de rook komt er dan ook vanaf! We gaan naar een een van de plekken waar je ook kunt baden in het water van de hot springs. Er zijn hier verschillende baden waar je in kan zitten en het is gewoon natuurlijk water dat wordt verhit door de vulkaan! Het schijnt zelfs nog gezond te zijn ook, want veel oudere Taiwanezen zijn hier omdat het menen dat het hen vitaal houdt. We hebben er enkele uren in liggen relaxed en dat was echt heel gaaf. Ondertussen ook enkele gesprekken met de lokale bevolking gehad waarin weer eens bevestigd werd wat we de hele week al merkten: dat Taiwanezen echt ontzettend vriendelijke en gastvrije mensen zijn!
Na de hot springs verkennen we de buurt nog wat en eten we wat, maar al redelijk snel gaan we terug naar het hotel omdat iedereen nat is waardoor het nu buiten best koud aanvoelt. Na een warme douche ben ik even in slaap gevallen in het hotel, maar ik was daarmee niet de enige. Toen allemaal gauw omkleden en nog wat pilsjes gedaan in het hotel om een restaurant te zoeken. Daar weer heerlijk gegeten en daarna direct doorgegaan naar het uitgaansgebied, omdat het al vrij laat was. In deze discotheek was de entree omgerekend slechts 10 euro, terwijl er eenmaal binnen ‘all you can drink’ gold en het was zijn geld dus meer dan waard. Hier veel lol gehad en veel leuke mensen waaronder een Nederlander die als bedrijfsjurist voor een Nederlandse multinational nu tijdelijk in Azië zit. Toen we rond een uurtje of 5 de club verlieten om nog wat na te pilsen in een café ging hij ook mee en hoewel het daar ook weer beregezellig was, viel Pascal weer in slaap. Toen maar taxi terug naar het hotel genomen. Op een gegeven moment dachten we onze straat te herkennen en riepen we allemaal dat de chauffeur hier stoppen moest, maar toen we uitstapten bleken we op de compléet verkeerde plek te zijn en we hadden echt geen idee waar het was. Toch zijn we daar nog maar even een half uurtje gebleven, omdat een van ons alweer wat lekkers had opgehaald uit een nachtwinkeltje en daarna weer een taxi genomen die ons nu gelukkig wél naar de goede plek bracht. Eenmaal terug in het hotel was het weer net als tijdens schooltripjes op de middelbare school: degenen die wakker bleven (gelukkig was ik er een van) haalden alle mogelijke grappen uit met degenen die al sliepen en de boel werd flink op stelten gezet.
Taipei – Zondag
Vroeg pissen vandaag, want we moesten uitchecken vóór 11 uur. Ik had mijn wekker extra vroeg gezet om vast wat op te kunnen ruimen en al mijn kleren bij elkaar te kunnen zoeken zodat ik mijn koffer kon inpakken. Ik voelde me niet overdreven goed, maar na een vlug ontbijtje was dat ook weer prima. Na het uitchecken gingen we lunchen in een heus Nederlands poffertjescafé! Ik was er niet eens van op de hoogte dat het hier was, maar we kwamen het puur toevallig tegen. Goed gegeten uiteraard! Hierna splitsten we op, aangezien Pieter en Phillip liever een plek zochten om de hele dag wat te relaxen en Benjamin, Pascal en ik liever de mogelijkheid grepen om nog wat extra van Taipei te zien. Wij gingen naar het Nangang district, in het oosten van Taipei, en hebben daar de regio een beetje verkend. Uiteindelijk kwamen we uit bij een reuzenrad van 100 meter hoog! We hebben er een ticket voor gekocht en jammer genoeg stonden Benjamin en Pascal erop om een kwartiertje langer te wachten op één van de twee cabines in het hele reuzenrad die volledig doorzichtig waren en waarin je dus ook recht naar beneden kon kijken. Toen we in die kleine cabine zaten en ik voor mijn gevoel volledig in de lucht zat omdat alles beneden me doorzichtig was, we de 100 meter hoogte begonnen te naderen terwijl je cabine hangt en voor je gevoel zo naar beneden kan vallen hier in Azië en Benjamin dan ook nog eens de hele cabine voor de lol heen en weer begon te schudden, had ik het totáál niet naar mijn zin. Ik deed maar alsof het me niets kon schelen zodat hij tenminste niet de hele tijd doorging met schudden, maar ik was behoorlijk opgelucht toen we na ruim twintig minuten eindelijk weer uit konden stappen. Was mooi de laatste keer dat ik dat doe. We zijn hierna nog uit eten gegaan en moesten toen al opschieten, want vanaf daar hadden we wel twee uur nodig om het vliegveld te bereiken. Daar aangekomen – 10 minuten voordat de gate zou sluiten dus net op tijd – lager Pieter en Phillip daar al op ons te wachten. Na weer een korte en rustige vlucht waren we dan toch weer thuis in Hong Kong. Gaat allemaal veel te snel natuurlijk! Maar goed, wel mooi dat we het hebben kunnen doen met zijn allen want we waren het er allemaal over eens dat het een geweldige trip was! Bovendien wisten we dat het ook de enige trip zou zijn die we van Hong Kong met zijn allen konden maken zonder afwezigen (voor de rest zijn onze roosters zo verschillend dat iedereen alleen of met één andere persoon reist), wat het extra speciaal maakte. Tegen middernacht waren we thuis en aangezien iedereen inmiddels toch wel redelijk vermoeid was hebben we direct afscheid genomen en heeft iedereen gauw zijn bed opgezocht.
Hong Kong
In de tijd die volgde (het is inmiddels december) was het meer studie dan stappen. Hoewel we natuurlijk nog wel enkele mooie nachten hebben gehad in Wan Chai (om te vieren dat Pascal te horen kreeg dat hij nu voor zijn eerste master in Frankrijk officieel afgestudeerd is), uiteraard nog op wat paarden gewed bij de paardenraces en hebben zowel de Billy Boozer als Lan Kwai Fong nog even aangedaan. Oh ja, en nog naar een heerlijk sushirestaurant geweest (voor het eerst ooit kaviaar gegeten – prima maar mijns inziens niets bijzonders) en wij Nederlanders hebben voor de andere studenten een pannenkoekenfeest gehouden!
Het weer in Hong Kong is volledig omgekeerd. Het is maandenlang heerlijk 25-30 graden geweest met altijd mooi en zonnig weer, maar twee week geleden was er opeens een dag zonder zon en sindsdien is de zon ook niet meer teruggekomen. Ik had een meer geleidelijke overgang verwacht, maar dit ging vrij drastisch: elke dag is het nu maar grauw weer, het is mistig en bewolkt, regenachtig, koud, winderig en je ziet geen zon. Vind het maar een beetje depressief weer, krijg je echt het gevoel van dat het beste gedeelte van je uitwisseling in Hong Kong er nu opzit. Ook de vele avondjes die je buiten op straat had zijn nu wel afgelopen, omdat het daarvoor simpelweg te koud is.
Gelukkig wel goed studieweer, want op dat vlak stond er genoeg te gebeuren. In de eerste week na terugkomst uit Taipei had ik weer een tussentoets Chinees, twee presentaties, een debat en ik moest een paper inleveren. Het debat (voor het vak international politics of the Asia-Pacific) was toevallig samen met een Nederlands meisje en was tegen een Brit en een Amerikaanse (San Francisco). Sterkste debattegenstanders tot nu toe, dus we waren eigenlijk heel tevreden met het gelijkspel (de aanwezigen moeten stemmen voor de winnaar), helemaal gezien het feit dat onze tegenstanders beide native speakers waren en een debat in het Engels voor hen dus toch nog nét even iets gemakkelijker is dan voor ons. Die week had ik ook alweer mijn laatste hoorcollege. Best jammer, want dat voelt alweer een beetje als het begin van het einde. Bovendien was mijn eerste hoorcollege voor mijn gevoel pas een week of twee geleden. Hierna had ik een vrije week om me voor te kunnen bereiden op de twee tentamenweken.
Van die twee tentamenweken heb ik de eerste er nu al op zitten. Op maandag, dinsdag en woensdag had ik in totaal 5 tentamens en moest ik een paper inleveren. Viel dus genoeg te werken. Het schrijven van de paper voor het energie vak ging goed en was bovendien erg interessant om te doen; ik schreef over de relatie tussen de afnemende olievoorraden, de stijgende prijs van olie en de daardoor stijgende prijzen van voedsel, hoe groot de negatieve impact daarvan gaat zijn op voedselzekerheid in de nabije toekomst en of we daar eventueel iets aan kunnen doen. Beide examens voor Chinese les gingen goed en dat vak heb ik nu gehaald! Voor zowel Energy, Environment and the Future als voor Chinese Society in Transition ging het tentamen ook vrij goed en die zijn nu dus ook binnen gekopt! Ben nu dus best een tevreden man, omdat ik zeker weet dat ik nu sowieso al 18 ECTS aan punten mee zal nemen naar de Erasmus Universiteit Rotterdam en aankomende maandag (10 december) kan ik er nog 6 ECTS bij scoren wanneer ik mijn laatste tentamen in Hong Kong heb! Als dat lukt heb ik aan alle eisen voldaan om geen studievertraging op te lopen ondanks de uitwisseling naar Hong Kong en dat is natuurlijk het doel.
Sinds Taipei heb ik het hier nog steeds ontzettend naar mijn zin, maar het leven hier is wel een beetje veranderd sinds de trip naar Taiwan. Waar ik de eerste drie maanden elke dag iets nieuws beleefde, mijn ogen uitkeek om wat dan ook en alles elke dag weer een groot avontuur was waarop we iets compleet nieuws ondernamen, heb ik nu gewoon een normaal wekelijks ritme waar je niet al te veel van afwijkt. Je slaapt, je wordt wakker en gaat eten, je studeert, volgt een college en gaat dan ’s avonds naar een bar of club om morgen weer hetzelfde te doen, dit alles nu met slecht regenachtig weer erbij. Dat je bij alles wat je doet een onwerkelijk en echt fantastisch uitzicht hebt vind je inmiddels normaal. Na het tentamen heb ik nog maar 13 dagen over in Hong Kong, waarvan ik er een aantal weg zal zijn omdat ik nog één laatste reis wil maken. Dus ik heb er nu echt mijn zinnen op gezet om de laatste maand alsnog heel tof en vernieuwend te maken. Zo zal ik nog een dag de Chinese metropool Shenzhen bezoeken, ga ik een reisje maken van enkele dagen naar een plek waar ik nog nooit geweest ben (twijfel nog tussen enkele plekken, maar ga deze week boeken), een Chinees festival vieren en gaan we de laatste punten afwerken van de ‘40-punten to do list voor Hong Kong’, die we enkele maanden geleden gezamenlijk opgesteld hebben (er staan nog 10 punten op die we nog niet gedaan hebben kwam ik van de week achter, dus daar kunnen we ook nog veel lol aan beleven!). De eerste maanden behoorden namelijk tot de beste van mijn leven en ik wil ervoor zorgen dat december hier geen uitzondering op gaat zijn! Als ik dan weer naar Nederland terugkeer de 23e van december kan ik tenminste zeggen dat ik er alles uit heb gehaald wat er in zit, dat is een boel en dat is het doel!
Mooi op tijd heb ik vandaag mijn paper ingeleverd en nu is het tijd om naar Taipei te gaan! Gauw mijn koffer ingepakt en rond een uurtje of 8 ontmoette ik Pascal, Phillip, Pieter en Benjamin om met zijn vijven de bus naar het vliegveld te pakken. Phillip had zijn huiswerk goed gedaan en bleek al een tas vol bier bij zich te hebben voor de busrit. Iedereen is enthousiast natuurlijk om met zijn vijven flink veel lol te gaan hebben in Taipei, dus de sfeer zit er goed in! Het is een zeer rustige en korte vlucht, niet eens lang genoeg om de film The Simpsons af te zien in het vliegtuig. Maar goed dan zijn we wel eindelijk in Taipei!
Taipei is de hoofdstad van Taiwan, een eiland dat ten zuidoosten van de Chinese kust ligt, ongeveer even groot als Nederland is en ruim 23 miljoen inwoners heeft. Maar Taiwan is nog best wel een apart geval. Ze zien zich zelf als een land en hebben in die hoedanigheid ook een zetel bij enkele internationale organisaties, maar bijna geen enkel land in de wereld erkent Taiwan ook wettelijk als ‘een land’, ook Nederland niet! Slechts enkele piepkleine landen in Afrika en Midden-Amerika erkennen Taiwan (in ruil voor economische steun waarschijnlijk) en het enige Europese land dat Taiwan erkent is Vaticaanstad. Dit is omdat China Taiwan als een afvallige provincie beschouwt die zo snel mogelijk weer onderdeel van China moet worden en als een land Taiwan erkent houdt dat in dat China JOUW land direct niet langer erkent. Wij als Nederlanders hebben dus weinig andere keus dan om te doen alsof Taiwan geen land is, want het zou inhouden dat onze relatie met China direct compleet verpest is. Waar China officieel de ‘Volksrepubliek China’ heet, is de officiële naam van Taiwan de ‘Republiek China’. De regering van Taiwan vindt namelijk dat Taipei eigenlijk de hoofdstad is van héél China (alleen noemen ze China in Taiwan dan de Republiek China i.p.v. Volksrepubliek) en dat niet zijzélf een afvallige provincie zijn, maar dat China afvallig is en weer terug moet komen bij de Republiek China om bestuurd te worden vanuit Taipei i.p.v. Peking. Dit is allemaal het gevolg van de burgeroorlog die in China woedde in 1949 tussen de Chinese Communistische Partij (Mao Zedong) en de Chinese Nationalistenpartij (KMT), die over China heerste tot die tijd. De KMT verloor echter en trok zich terug in Taipei waarna Mao Zedong in Peking de Volksrepubliek China uitriep. Tot de dag van vandaag heeft de KMT nog de leiding over Taiwan en zien ze zichzelf nog steeds als de leiders van heel China. Dit is ook een mooi experiment waaruit maar weer eens blijkt dat communisme niet werkt. Waar China met haar communistische leiders nog straatarm is, heeft Taiwan zicht ontwikkelt tot een van de rijkere landen in de wereld en is het gemiddelde inkomen per persoon hier bijvoorbeeld hoger dan in Duitsland of Denemarken. Taipei, de hoofdstad, is naar Aziatische begrippen een relatief kleine stad met 7 miljoen inwoners. Interessant feitje is dat Taiwan in de 18e eeuw gedeeltelijk gekoloniseerd werd door Nederland.
Als we arriveren op Taiwan Taoyuan International Airport is het al nacht, maar gelukkig zijn er genoeg taxibusjes om ons naar ons hotel te brengen. Daar aangekomen is de straat zo goed als donker en de deur van het hotel zit op slot, ook reageert er niemand op de deurbel. Hmm, zal het wel een 24/7 hotel zijn..? Op de deur staan twee telefoonnummers. Op het eerste reageert niemand, maar bij de tweede neemt gelukkig iemand op en een kwartiertje later komt de hotelbaas (een dikke kalende zwetende Mexicaan) eraan rijden met een scooter om de deur voor ons te openen en ons de kamer te laten zien. Een lobby is er niet in de stinkende gang, want hij blijkt gewoon een paar hotelkamers te verhuren in wat verder een soort kantoorgebouw is. De kamer blijkt echter prima! Het is klein, maar er zijn 3 stapelbedden (jammer genoeg wel tekort voor ons lange westerlingen), een prima badkamertje, een computer met internet, airconditioning en zelfs een grote koelkast! Die koelkast was voor de ‘cerveza’, zei de dikke Mexicaan met een bulderende lach. We kregen een sleutel van onze kamerdeur en van de voordeur van het hotel, zodat we vanaf nu ook ’s nachts gewoon naar binnen zouden kunnen. Het hotel staat pal naast een metrostation dat een directe verbinding met het centrum heeft (ca. 10 minuten) en we betalen slechts 10 euro per persoon per nacht, perfect!
Om 8 uur ’s avonds Nederlandse tijd wordt vandaag Nederland vs. Duitsland gevoetbald in de Amsterdam ArenA (dus om 03:00 uur ’s nachts Taiwanese tijd) en aangezien we zowel twee Nederlanders als twee Duitsers bij ons hadden wilden we die wedstrijd natuurlijk zien! We zochten op de computer enkele sportcafé’s in Taipei op en noteerden de Chinese adressen. We namen een taxi (elke keer weer een ramp aangezien de Taiwanese taxi’s vrij klein zijn en officieel maar 4 personen mee mogen nemen, terwijl wij steeds met 5 achterin elkaar zaten te verdrukken) en gingen van adres naar adres, maar elk sportcafé bleek al gesloten, dus namen we de taxi maar weer terug naar het hotel. We besloten deze taxirit maar te beschouwen als een iets te prijzige siteseeing tour door Taipei! We haalden wat bier bij een van de honderden nachtwinkels hier (je struikelt er hier werkelijk over, hoewel de meeste clubs hier relatief vroeg sluiten beschikt elke straat over minimaal drie of vier nachtwinkels) en zoeken een livestream van de wedstrijd op internet in onze hotelkamer. Tegen die tijd is het al 4 uur ’s nachts, dus we kunnen alleen de tweede helft nog zien. Bleek een enorm saaie 0-0 pot die de moeite niet waard was, maar we hadden tenminste wel een hoop lol.
Taipei – Donderdag
Na redelijk laat uit bed te komen nemen we de metro richting het centrum, om onderweg in een Frans lunchcafé met allerlei verschillende heerlijke verse broden te ontbijten. Door het centrum lopend valt het me op hoe anders Taipei is dan ik had verwacht. Bij alle gigantische Aziatische metropolen die ik heb gezien is Taipei echt de rust zelve. De verkeersdichtheid is hier lager dan in bijvoorbeeld Rotterdam, er lopen relatief weinig mensen op de stoep, er is veel groen, veel open ruimte tussen alle gebouwen in (vaak inclusief park) en op eentje na zijn er hier eigenlijk niet echt wolkenkrabbers. Had hier niet op gerekend, maar het is wel een relaxte afwisseling! We lopen richting de Taipei 101. We weten niet precies waar die is, maar hij laat zich gemakkelijk vinden daar het het #2 hoogste gebouw in de wereld is en de hoogste van Azië (de absolute koploper staat nog altijd in Dubai). Maar liefst 509 meter hoog, nog net weer enkele tientallen meters hoger dan al het hoogtegeweld dat ik eerder al in Hong Kong en Sjanghai zag! De toren is letterlijk omringd door de wolken en ziet er zowel indrukwekkend als onwerkelijk hoog uit als je ernaast staat en meer dan een halve kilometer omhoog kijkt. Uiteraard zijn we nieuwsgierig naar het uitzicht dus kopen we een ticket om naar boven te gaan! De lift naar boven staat in het Guinness Book of World Records vermeld als ‘s werelds snelste lift en dat geloofde ik direct, want met meer dan 60 km/h ging ik in kortere tijd 100 verdiepingen omhoog dan het in mijn woonflat in Hong Kong duurt om op de zesde verdieping uit te komen. Gelukkig niet echt last van suisende oren!
We stappen uit de lift in het observatiedek en vanaf hier kan je over de hele stad uitkijken. Nu is het helemaal duidelijk te zien dat het echt een compleet andere stad is dan de gemiddelde Aziatische metropool, want Taipei heeft totaal geen skyline en alle gebouwen op de Taipei 101 na zijn echt relatief laag. Overal waar je kijkt zie je open ruimtes, parken en ook de groen begroeide bergen die de stad op sommige plekken doorkruisen. Het was een heel vet uitzicht, maar hoewel mijn vrienden het ook een móói uitzicht vonden, vond ik Taipei vanaf hier eigenlijk maar een redelijk lelijke stad met overal vieze out uitziende gebouwen. Als je vanaf hier naar het midden van de toren loopt zie je een gigantische bal hangen, de ‘main tuned mass demper’. De bal, helemaal in goudkleur gespoten, weegt maar liefst 660 ton en beweegt om bewegingen in het gebouw zelf zoveel mogelijk te voorkomen als het bijvoorbeeld hard waait of er een aardbeving is. Het helpt blijkbaar aardig goed, want er wordt vermeld dat de bal de bewegingen van het gebouw zelf bovenin met wel 40% reduceert. We gaan nog een verdieping hoger, omdat je daar ook naar buiten kan lopen. Als je om je heen kijkt zie je dat je letterlijk in de wolken staat (dat was best uniek!) en echt overdreven warm is het hier ook niet.
Na ons bezoek aan de Taipei 101 gaan we naar de National Sun Yat-sen Memorial Hall, een geschiedenismuseum van Taiwan die zich vooral focust op het leven van Sun Yat-sen, de stichter van Taiwan. Na afloop zijn we goed hongerig en als we opeens het logo van Vapiano zien (Italiaans restaurantketen die altijd goed is) scoren we gauw wat pizza’s en pasta. Wat verder opvalt als je door de stad loopt is dat je hier totaal geen armoede ziet, iets wat in Sjanghai en Peking bijvoorbeeld echt vrij prominent aanwezig was en waar je zelfs in het ontzettend rijke Hong Kong niet aan ontkomt.
Na het eten keren we terug naar het hotel om in de 7/11 naast het hotel (heel klein winkeltje die je overal in Azië ziet) een goedkope voorraad bier te scoren en zodat iedereen even kan douchen en omkleden. We drinken wat in voor het stappen, draaien wat muziek via de computer en hebben een goede tijd! Dan is het natuurlijk toch tijd om nachtelijk Taipei onveilig te maken! We nemen een taxi naar het enige belangrijke, maar wel vrij grote en populaire centraal gelegen uitgaansgebied dat Taipei rijk is. Bij de club die we zouden bezoeken blijken we ineens niet naar binnen te mogen, omdat ze hier echt ontzettend strikt zijn wat betreft paspoortcontrole en we allemaal geen paspoort op zak hadden. We moesten onze plannen dus aanpassen en hebben er maar een kroegentocht van gemaakt! Ook helemaal niet verkeerd en na een nacht met veel lol keren we om 5 uur weer terug naar ons hotel.
Taipei – Vrijdag
Rond een uurtje of 1 in de middag komt iedereen uit bed, wordt er zo vlug mogelijk een voor een gedouchd en verlaten we het hotel. We nemen de metro naar het Beitou district in het noordwesten van de stad en hebben daar een heerlijk Chinees ontbijt in een lokaal eetcafé’tje. Vanaf daar nemen we de bus naar het National Palace Museum, een museum met zo ongeveer ‘s werelds grootste collectie Chinese kunst en artefacten en behandelt 8000 jaar Chinese geschiedenis. Kostte echt niets (omgerekend 1 euro) en het was erg tof! Na afloop checken we nog even het park rondom het museum en nemen we de bus terug, om naar de Shilin Night Market te gaan. Deze markt is schat ik ca. een kilometer lang, begint altijd in de avond om tegen het einde van de nacht te eindigen, wordt druk bezocht en je kan er alles krijgen op het gebied van eten, kleding, antiek etc. We hebben gegrillde octopus (het hele beest) geprobeerd (te taai naar mijn smaak), varkensnek (erg lekker maar behoorlijk vet) en kippenvoeten (het kraakbeen dus, doe ik nooit weer). Na afloop van de erg gezellige markt dus nog maar even naar een restaurant gegaan, waar ik een heerlijk gerecht had bestaand uit noodels met groente, rundvlees en garnalen en uiteraard enkele biertjes.
Hierna begint hetzelfde ritueel als gisteravond weer: we keren terug naar het hotel om om te kleden, wat in te drinken en vooral veel lol te hebben voordat we op stap gegaan. Dit keer hadden we allemaal een kopie van ons paspoort bij ons dus entree zou geen probleem meer mogen vormen! We nemen een taxi naar ‘Party World’, een groot gebouw dat volledig gevuld is met karaokeruimtes. We krijgen onze eigen kamer, waar een televisie met geluidsspeakers staat, een tafel met banken eromheen, uiteraard enkele microfoons en een computer om nummers uit te zoeken en er is zelfs een badkamer met toilet bij! Ook stonden er al enkele flessen vodka op ons te wachten op de tafel. We hadden allemaal zo onze twijfels of het wel leuk zou zijn om karaoke te doen met zijn vijven in plaats van in een grote karaokebar, maar het bleek echt verschrikkelijk leuk! Iedereen heeft meerdere nummers gezongen, voornamelijk lekker foute en slechte meezingers en we hadden echt de grootste lol! Hierna nemen we een taxi naar het main uitgaansgebied waar we een nachtclub binnengaan. Hier hele goede uren gehad waarna we nog even naar een loungebar gaan. Pascal lijkt er inmiddels (het is 5 uur) wel een beetje klaar mee te zijn, want in deze bar valt hij in slaap ondanks de luide muziek. Pech voor hem, want we ontmoeten hier enkele mensen met wie we een taxi nemen naar een 24/7 open karaokebar! Als we ook hier enkele drankjes hebben weggewerkt en meerdere nummers hebben gezongen, maar dit keer voor een groot publiek, kan Pascal eindelijk naar zijn bed want we keren met zijn allen terug naar het hotel. Het is inmiddels lang en breed ochtend, dus niemand vindt het erg om te kunnen slapen.
Taipei – Zaterdag
We hebben onze wekkers gezet om 1 uur ’s middags om naar de hot springs te kunnen. Dat klinkt laat, maar daarmee hebben we echt een korte ‘nacht’rust gehad dus niet iedereen voelt zich even lekker. Gelukkig voel ik me na een vlugge douche eigenlijk totaal niet moe, maar juist helemaal prima. Eenmaal buiten het hotel blijkt het jammer genoeg te regenen. Na een goed ontbijt in een lunchcafé vlakbij ons hotel nemen de metro richting het noord-westelijke gedeelte van Taipei. Het water wordt hier verhit door vulkanische activiteit in Taiwan, de rook komt er dan ook vanaf! We gaan naar een een van de plekken waar je ook kunt baden in het water van de hot springs. Er zijn hier verschillende baden waar je in kan zitten en het is gewoon natuurlijk water dat wordt verhit door de vulkaan! Het schijnt zelfs nog gezond te zijn ook, want veel oudere Taiwanezen zijn hier omdat het menen dat het hen vitaal houdt. We hebben er enkele uren in liggen relaxed en dat was echt heel gaaf. Ondertussen ook enkele gesprekken met de lokale bevolking gehad waarin weer eens bevestigd werd wat we de hele week al merkten: dat Taiwanezen echt ontzettend vriendelijke en gastvrije mensen zijn!
Na de hot springs verkennen we de buurt nog wat en eten we wat, maar al redelijk snel gaan we terug naar het hotel omdat iedereen nat is waardoor het nu buiten best koud aanvoelt. Na een warme douche ben ik even in slaap gevallen in het hotel, maar ik was daarmee niet de enige. Toen allemaal gauw omkleden en nog wat pilsjes gedaan in het hotel om een restaurant te zoeken. Daar weer heerlijk gegeten en daarna direct doorgegaan naar het uitgaansgebied, omdat het al vrij laat was. In deze discotheek was de entree omgerekend slechts 10 euro, terwijl er eenmaal binnen ‘all you can drink’ gold en het was zijn geld dus meer dan waard. Hier veel lol gehad en veel leuke mensen waaronder een Nederlander die als bedrijfsjurist voor een Nederlandse multinational nu tijdelijk in Azië zit. Toen we rond een uurtje of 5 de club verlieten om nog wat na te pilsen in een café ging hij ook mee en hoewel het daar ook weer beregezellig was, viel Pascal weer in slaap. Toen maar taxi terug naar het hotel genomen. Op een gegeven moment dachten we onze straat te herkennen en riepen we allemaal dat de chauffeur hier stoppen moest, maar toen we uitstapten bleken we op de compléet verkeerde plek te zijn en we hadden echt geen idee waar het was. Toch zijn we daar nog maar even een half uurtje gebleven, omdat een van ons alweer wat lekkers had opgehaald uit een nachtwinkeltje en daarna weer een taxi genomen die ons nu gelukkig wél naar de goede plek bracht. Eenmaal terug in het hotel was het weer net als tijdens schooltripjes op de middelbare school: degenen die wakker bleven (gelukkig was ik er een van) haalden alle mogelijke grappen uit met degenen die al sliepen en de boel werd flink op stelten gezet.
Taipei – Zondag
Vroeg pissen vandaag, want we moesten uitchecken vóór 11 uur. Ik had mijn wekker extra vroeg gezet om vast wat op te kunnen ruimen en al mijn kleren bij elkaar te kunnen zoeken zodat ik mijn koffer kon inpakken. Ik voelde me niet overdreven goed, maar na een vlug ontbijtje was dat ook weer prima. Na het uitchecken gingen we lunchen in een heus Nederlands poffertjescafé! Ik was er niet eens van op de hoogte dat het hier was, maar we kwamen het puur toevallig tegen. Goed gegeten uiteraard! Hierna splitsten we op, aangezien Pieter en Phillip liever een plek zochten om de hele dag wat te relaxen en Benjamin, Pascal en ik liever de mogelijkheid grepen om nog wat extra van Taipei te zien. Wij gingen naar het Nangang district, in het oosten van Taipei, en hebben daar de regio een beetje verkend. Uiteindelijk kwamen we uit bij een reuzenrad van 100 meter hoog! We hebben er een ticket voor gekocht en jammer genoeg stonden Benjamin en Pascal erop om een kwartiertje langer te wachten op één van de twee cabines in het hele reuzenrad die volledig doorzichtig waren en waarin je dus ook recht naar beneden kon kijken. Toen we in die kleine cabine zaten en ik voor mijn gevoel volledig in de lucht zat omdat alles beneden me doorzichtig was, we de 100 meter hoogte begonnen te naderen terwijl je cabine hangt en voor je gevoel zo naar beneden kan vallen hier in Azië en Benjamin dan ook nog eens de hele cabine voor de lol heen en weer begon te schudden, had ik het totáál niet naar mijn zin. Ik deed maar alsof het me niets kon schelen zodat hij tenminste niet de hele tijd doorging met schudden, maar ik was behoorlijk opgelucht toen we na ruim twintig minuten eindelijk weer uit konden stappen. Was mooi de laatste keer dat ik dat doe. We zijn hierna nog uit eten gegaan en moesten toen al opschieten, want vanaf daar hadden we wel twee uur nodig om het vliegveld te bereiken. Daar aangekomen – 10 minuten voordat de gate zou sluiten dus net op tijd – lager Pieter en Phillip daar al op ons te wachten. Na weer een korte en rustige vlucht waren we dan toch weer thuis in Hong Kong. Gaat allemaal veel te snel natuurlijk! Maar goed, wel mooi dat we het hebben kunnen doen met zijn allen want we waren het er allemaal over eens dat het een geweldige trip was! Bovendien wisten we dat het ook de enige trip zou zijn die we van Hong Kong met zijn allen konden maken zonder afwezigen (voor de rest zijn onze roosters zo verschillend dat iedereen alleen of met één andere persoon reist), wat het extra speciaal maakte. Tegen middernacht waren we thuis en aangezien iedereen inmiddels toch wel redelijk vermoeid was hebben we direct afscheid genomen en heeft iedereen gauw zijn bed opgezocht.
Hong Kong
In de tijd die volgde (het is inmiddels december) was het meer studie dan stappen. Hoewel we natuurlijk nog wel enkele mooie nachten hebben gehad in Wan Chai (om te vieren dat Pascal te horen kreeg dat hij nu voor zijn eerste master in Frankrijk officieel afgestudeerd is), uiteraard nog op wat paarden gewed bij de paardenraces en hebben zowel de Billy Boozer als Lan Kwai Fong nog even aangedaan. Oh ja, en nog naar een heerlijk sushirestaurant geweest (voor het eerst ooit kaviaar gegeten – prima maar mijns inziens niets bijzonders) en wij Nederlanders hebben voor de andere studenten een pannenkoekenfeest gehouden!
Het weer in Hong Kong is volledig omgekeerd. Het is maandenlang heerlijk 25-30 graden geweest met altijd mooi en zonnig weer, maar twee week geleden was er opeens een dag zonder zon en sindsdien is de zon ook niet meer teruggekomen. Ik had een meer geleidelijke overgang verwacht, maar dit ging vrij drastisch: elke dag is het nu maar grauw weer, het is mistig en bewolkt, regenachtig, koud, winderig en je ziet geen zon. Vind het maar een beetje depressief weer, krijg je echt het gevoel van dat het beste gedeelte van je uitwisseling in Hong Kong er nu opzit. Ook de vele avondjes die je buiten op straat had zijn nu wel afgelopen, omdat het daarvoor simpelweg te koud is.
Gelukkig wel goed studieweer, want op dat vlak stond er genoeg te gebeuren. In de eerste week na terugkomst uit Taipei had ik weer een tussentoets Chinees, twee presentaties, een debat en ik moest een paper inleveren. Het debat (voor het vak international politics of the Asia-Pacific) was toevallig samen met een Nederlands meisje en was tegen een Brit en een Amerikaanse (San Francisco). Sterkste debattegenstanders tot nu toe, dus we waren eigenlijk heel tevreden met het gelijkspel (de aanwezigen moeten stemmen voor de winnaar), helemaal gezien het feit dat onze tegenstanders beide native speakers waren en een debat in het Engels voor hen dus toch nog nét even iets gemakkelijker is dan voor ons. Die week had ik ook alweer mijn laatste hoorcollege. Best jammer, want dat voelt alweer een beetje als het begin van het einde. Bovendien was mijn eerste hoorcollege voor mijn gevoel pas een week of twee geleden. Hierna had ik een vrije week om me voor te kunnen bereiden op de twee tentamenweken.
Van die twee tentamenweken heb ik de eerste er nu al op zitten. Op maandag, dinsdag en woensdag had ik in totaal 5 tentamens en moest ik een paper inleveren. Viel dus genoeg te werken. Het schrijven van de paper voor het energie vak ging goed en was bovendien erg interessant om te doen; ik schreef over de relatie tussen de afnemende olievoorraden, de stijgende prijs van olie en de daardoor stijgende prijzen van voedsel, hoe groot de negatieve impact daarvan gaat zijn op voedselzekerheid in de nabije toekomst en of we daar eventueel iets aan kunnen doen. Beide examens voor Chinese les gingen goed en dat vak heb ik nu gehaald! Voor zowel Energy, Environment and the Future als voor Chinese Society in Transition ging het tentamen ook vrij goed en die zijn nu dus ook binnen gekopt! Ben nu dus best een tevreden man, omdat ik zeker weet dat ik nu sowieso al 18 ECTS aan punten mee zal nemen naar de Erasmus Universiteit Rotterdam en aankomende maandag (10 december) kan ik er nog 6 ECTS bij scoren wanneer ik mijn laatste tentamen in Hong Kong heb! Als dat lukt heb ik aan alle eisen voldaan om geen studievertraging op te lopen ondanks de uitwisseling naar Hong Kong en dat is natuurlijk het doel.
Sinds Taipei heb ik het hier nog steeds ontzettend naar mijn zin, maar het leven hier is wel een beetje veranderd sinds de trip naar Taiwan. Waar ik de eerste drie maanden elke dag iets nieuws beleefde, mijn ogen uitkeek om wat dan ook en alles elke dag weer een groot avontuur was waarop we iets compleet nieuws ondernamen, heb ik nu gewoon een normaal wekelijks ritme waar je niet al te veel van afwijkt. Je slaapt, je wordt wakker en gaat eten, je studeert, volgt een college en gaat dan ’s avonds naar een bar of club om morgen weer hetzelfde te doen, dit alles nu met slecht regenachtig weer erbij. Dat je bij alles wat je doet een onwerkelijk en echt fantastisch uitzicht hebt vind je inmiddels normaal. Na het tentamen heb ik nog maar 13 dagen over in Hong Kong, waarvan ik er een aantal weg zal zijn omdat ik nog één laatste reis wil maken. Dus ik heb er nu echt mijn zinnen op gezet om de laatste maand alsnog heel tof en vernieuwend te maken. Zo zal ik nog een dag de Chinese metropool Shenzhen bezoeken, ga ik een reisje maken van enkele dagen naar een plek waar ik nog nooit geweest ben (twijfel nog tussen enkele plekken, maar ga deze week boeken), een Chinees festival vieren en gaan we de laatste punten afwerken van de ‘40-punten to do list voor Hong Kong’, die we enkele maanden geleden gezamenlijk opgesteld hebben (er staan nog 10 punten op die we nog niet gedaan hebben kwam ik van de week achter, dus daar kunnen we ook nog veel lol aan beleven!). De eerste maanden behoorden namelijk tot de beste van mijn leven en ik wil ervoor zorgen dat december hier geen uitzondering op gaat zijn! Als ik dan weer naar Nederland terugkeer de 23e van december kan ik tenminste zeggen dat ik er alles uit heb gehaald wat er in zit, dat is een boel en dat is het doel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
